Blogeinträge
-
, Von Author Article title
-
, Von Author Article title
-
, Von Author Article title
-
, Von Author Article title
Het genie Tinker Hatfield
- , Von Jerno | Burned Sports
- 10 min Lesezeit
Zo begon de carrière van Tinker Hatfield bij Nike. Een ontzettend grote doorbraak door simpelweg te luisteren naar de wensen van basketbal-legende Michael Jordan.
Samen met Peter Moore is Tinker wellicht de godfather van het ontwerpen van sneakers binnen Nike. Hatfield begon in 1981 met werken bij Nike in Portland, Oregon. Hiervoor heeft hij een opleiding gevolgd aan de University of Oregon waar hij architectuur studeerde.Tinker realiseerde zich dat zijn achtergrond in architectuur gebruikt kan worden voor shoe design en begon in 1985 op deze afdeling bij Nike. Een van zijn eerste schoen ontwerpen die tot leven is gebracht was een crosstrainer die bedoeld was voor meerdere sporten zoals basketbal, aerobics, gewichtheffen en joggen. De grote revolutionaire doorbraak begon toen Tinker de Air Unit visueel liet zien in een schoen.
Nike had in Amerika al een groot marktaandeel veroverd maar de competitie was heftig hierdoor werd innovatie en verandering een erg belangrijk punt rond de 80’s. Om inspiratie op te doen boekte Hatfield een trip naar Parijs. Zijn interesse en vakgebied in architectuur bracht hem bij het Centre Pompidou in het centrum van Parijs. Dit gebouw is als het ware binnenste buiten gebouwd de leidingen die in verschillende kleuren aan de buitenkant van het gebouw zijn gevestigd hebben verschillende functies.De gele buizen zijn bijvoorbeeld voor elektriciteit en blauw voor water. In deze tijd was dit gebouw erg revolutionair en anders dan de oude historische panden die om Centre Pompidou zijn gevestigd. Het binnenste buiten bouwen van het gebouw vond Tinker een bijzondere gedachte en dacht na hoe hij dit wellicht in een schoen kan verwerken. Zo ontstond het idee om de Air Unit die normaal in de zool gevestigd is zichtbaar te maken.
Hier dacht Nike echter anders over, de research en technologie afdeling was destijds bezig om de Air Unit te verkleinen. Het idee van Tinker om deze te vergroten en zichtbaar te maken was een provocatief idee en viel in eerste instantie op dove oren. Veel medewerkers binnen Nike in Oregon dachten dat Hatfield gek was geworden en gaven aan dat Tinker veel te ver was gegaan. Sommige probeerde hem zelfs te ontslaan en wilde hem uit het bedrijf. Gelukkig had hij het vertrouwen en het lef om dit design door te duwen en de oppositie te overtuigen. Hatfield kreeg hierbij hulp van David Forland, de Director of Cushioning Innovation. Het scheelde weinig of er was nooit een Nike Air Max 1 geweest.
De Air Max 1 was de eerste grote doorbraak van Tinker Hatfield en tevens de eerste Nike schoen met een zichtbare air unit. Dit is echter niet de enige schoen die Tinker gedesigned heeft. De zomer van 1987 was een bijzonder periode bij Nike in Beaverton. Tinker kon zijn vinger er niet precies op leggen. Het waren niet de deadlines die steeds verder in de buurt kwamen, ook niet de shareholder meeting die binnenkort gehouden werd. Op een dag liep hij het kantoor binnen van Creative Director en Lead Shoe Designer Peter Moore, de stemming was alleen bijzonder. Normaal stond de muziek vol aan in zijn kantoor wanneer Moore aan het ontwerpen was, maar die morgen was het verrassend stil.
Een paar weken eerder had Vice President (Nike) Rob Strasser zijn ontslag ingediend wat niemand aan zag komen. Strasser was een veteraan in de schoenindustrie en werkte bijna twee decennia als marketinggoeroe voor Phil Knight. Moore is dan ook een lokale legende in Beaverton en wordt soms “the man who saved Nike” genoemd. Teven ook de man die Michael Jordan tekende voor de grootste athlete deal ooit. Jordan zijn deal moest verlengd worden. Echter had Rob Strasser zijn zinnen gezet op Michael en wilde hem meenemen naar zijn nieuwe werkgever Sports Inc. Ook Adidas was erg geïnteresseerd. Simpel gezegd, Jordan kon kiezen waar hij maar wilde tekenen voor een athlete endorsement deal.
Die zomerdag in het kantoor van Moore riep hij Tinker bij zich. Moore zag er gefrustreerd uit. Schetsen van het nieuwe Air Jordan model lagen overal door het kantoor. Peter gaf Tinker een dun vel traceer papier en zei “You do it. Design Michael Jordan’s next basketball shoe.”Een week later nam ook Peter Moore ontslag en liet een dunne folder achter met schetsen en designs, terwijl de deadline voor de presentatie van de nieuwe Jordan schoen steeds dichterbij kwam. Dit nieuwe model moest slagen om ervoor te zorgen dat Jordan nergens anders een schoenen deal zou tekenen. Dit was een heel belangrijk moment voor de toekomst van Nike.
Hatfield had nog nooit aan een Air Jordan gewerkt, laat staan eentje ontworpen. Hij had twee jaar nauwelijks aan sneakers gewerkt. Maar nu Nike aan het wankelen was door het verlies van zijn ontwerp- en marketing leiderschap en de relatie met Jordan op het spel, had Tinker en Nike veel belang bij deze schoen. Nike had maar een poging om Jordan bij Nike te houden de Air Jordan 3 en dat model lag in de handen van Tinker Hatfield. Nike President Phil Knight kende Tinker Hatfield niet zo goed en vertrouwde hem niet heel erg omdat hij werkte voor Peter Moore. Michael Jordan kende Hatfield ook niet, dit was dan ook een van de eerste dingen die moest veranderen. Zodra Tinker kon boekte hij een vlucht om Jordan te ontmoeten. Hatfield moest begrijpen wat voor man Jordan was buiten het basketbalveld om. Jordan kocht de laatste tijd veel dure maatpakken en high-end leren schoenen om deze daarbij te matchen. Tinker merkte al meteen dat Jordan een oog had voor design en stijl wat niet echt zichtbaar is voor het publiek of weergegeven in eerdere Air Jordan schoenen.
Toen Jordan sprak over de stijlen en prestatie-elementen die hij in een schoen wilde hebben, deed Hatfield iets dat geen enkele andere ontwerper en manager had gedaan “He listened”. Een basisprincipe in architectuur stelt dat je geen geweldig huis kunt ontwerpen zonder de mensen te kennen die erin zullen wonen. Hatfield paste dit toe met Jordan. "Ik denk niet dat er ooit zo met Michael is gewerkt" zei hij, "Ik denk zelfs dat niemand in de schoenenindustrie het op die manier heeft gedaan."
Zowel de Air Jordan 1 als de Air Jordan 2 waren high-tops. Tijdens een gesprek met Hatfield kwam Jordan met een idee voor een schoen die minder restrictief was. Mid-tops bestonden, maar ze waren niet zo populair als basketbalschoenen. Deze werden gezien als een compromis: minder stabiel voor de enkels dan een high-top. Jordan droomde echter van een lichtere schoen.
Hatfield bleef zoeken naar inspiratie waar hij die ook maar kon vinden. Onder de weinige prototypes van Moore zag Hatfield iets spannends. De foto van Jordan die was gebruikt om de laatste twee schoenen te promoten, deze pose ook wel de Jordan pose was door Peter Moore uitgetekend als een logo. Dit logo werd het uiteindelijke Jordan logo. Het logo was begraven in de bestanden, nooit bedoeld voor gebruik op kleding of schoenen. Hatfield vond het geweldig en zonder iemand te raadplegen, plaatste hij het op een van zijn eerste Jordan 3 ontwerpen.
Tijdens het onderzoeken van materialen kwam hij suède-achtige nubuck tegen met een patroon dat leek op olifantenhuid, perfect voor de afwerking. Hij gebruikte ook een materiaal dat floater wordt genoemd, leer dat is getrommeld, zodat de natuurlijke rimpels verloren gaan wanneer het wordt gelooid en verwerkt wordt. Het was nog nooit eerder in sportschoenen gebruikt, omdat getrommeld leer zachter (en dus zwakker) kan worden. Maar Jordan wilde elke wedstrijd een nieuw paar schoenen dragen. Het getrommelde leer was niet alleen een knipoog naar de liefde voor mode van Jordan en die Italiaanse leren schoenen die hij droeg. Het diende ook een praktisch doel, Jordan hoefde de schoen niet in te lopen.Hatfield maakte zo snel mogelijk een sample. Een andere ontwerper, Ron Dumas, nam de sample onder zijn hoede en verduidelijkte de ideeën van Hatfield. Zoals Hatfield zich herinnerde: “Niemand heeft geslapen in die dagen.”
Op de dag van de presentatie van de Air Jordan 3 vlogen Tinker Hatfield en Phil Knight naar Californië, waar Jordan golfde. Toen ze aankwamen, troffen ze Jordan's ouders aan in een vergaderruimte. Jordan was nog steeds op de golfbaan. Zittend naast de president van het bedrijf (Nike), voelde Hatfield de druk die er op hem lag. Wat er dadelijk zou gebeuren van begon in te zinken: "Dit is de grootste presentatie van mijn leven."
Vier uur later liep Michael Jordan de kamer binnen. Hij was niet in een goed humeur. Hij golfde met Strasser en Peter Moore, die onlangs een ongelooflijke presentatie hadden gegeven over het nieuwe merk dat ze wilden lanceren, namelijk Sport Inc.. De deal was al bijna rond met Sport Inc. maar Jordan wilde graag nog horen wat Nike te zeggen had. “Oké, laat me zien wat je ontworpen hebt” mopperde Jordan.
Hatfield stond op en begon Jordan vragen te stellen. Hij vroeg hem zich te herinneren wat hij eerder had gezegd over de hoogte van de schoen, het gewicht, de Italiaanse schoenen die hij droeg en leerpatronen van de schoen. Hatfield begon de schetsen te laten zien aan Jordan, voor het eerst had iemand echt aandacht besteed aan wat Jordan wilde en hoe hij de schoen voor zich zag. Jordan vroeg om de sample van de schoen te zien.
Hatfield trok een zwart laken van een verhoging op tafel af en daar stond de Air Jordan 3, de cement achtige olifantenprint. Het zachte maar stevige leer, de zichtbare Nike Air Bubble aan de onderkant. Een middelhoge schoen die hem onderscheidde van vrijwel elke andere schoen op aarde. In plaats van een gigantische Nike-swoosh aan de zijkant, was er geen Nike branding te zien. De swoosh was naar de achterkant geplaatst. En bovenop de tong van de schoen het Jumpman-silhouet. Het was een symbool, legde Hatfield uit.
Jordan pakte de sneaker glimlachend vast. Hij had het Jumpman-logo nooit als iets anders gezien dan een idee. Nu straalde het van de sneakers af en Jordan vond het geweldig. Maar misschien wel het allerbelangrijkste, iemand had een manier gevonden om zijn behoeften als basketbalspeler en zijn ideeën als modekenner op te nemen in een enkel ontwerp dat anders was dan al het andere op de markt. Toen Jordan begon te praten over verschillende kleurstellingen voor de schoen, wist Hatfield dat het hem gelukt was.
"Phil Knight denkt dat ik Nike die dag heb geholpen" zegt Hatfield, "Ik weet niet of het waar is of niet, maar dat is zijn perceptie."
Zo is de Air Jordan 3 tot stand gekomen en daarna heeft Tinker Hatfield nog vele schoenen gedesigned voor Michael Jordan in de jaren na die beruchte zomer van 1987 en de rest is geschiedenis.
